Welcome to Zimbabwe

Geplaatst op door Inge in Mutare, Zimbabwe

Ondanks alle horrorverhalen die we in Zuid Afrika te horen kregen over de grens, was de grensovergang naar Zimbabwe geen probleem. Ja het duurde twee uur en het was weer oud vertrouwd formuliertje hier, stempeltje daar, maar we hoefden geeneens de auto uit te pakken en we mochten doorrijden. Op naar Great Zimbabwe, de trots van Zimbabwe. Great Zimbabwe is de grootste prekoloniale stad onder de Sahara, maar helaas sinds de 16e eeuw verlaten. Ondanks dat is er gelukkig nog genoeg bewaard gebleven om te bewonderen, waaronder een aantal complexen en de stenen vogel die op de huidige vlag staat.

Great ZimbabweNa een lange dag grensovergangen en rijden werden we na even zoeken hartelijk begroet door de receptionist en konden we een kampeerplekje uitzoeken waar we prachtig uitzicht hadden op het complex wat op een heuvel lag. ’s Avonds kwam de nachtwaker zich nog even persoonlijk voorstellen en vertellen waar we hem konden vinden in geval van nood, hmm, Zimbabwe wil duidelijk zijn toeristen terug. Uiteraard hebben we Great Zimbabwe bezocht en genoten van weer eens wat anders dan wildlife of strand.

IMG_6358Na zo’n twee dagen hadden we het wel een beetje gezien en werd het tijd om de koelere Eastern Highlands op te gaan zoeken. Na een prachtige rit door een ontzettend groen en vruchtbaar gebied met soms bizarre rotsformaties en een totaal uit de toon vallende glimmende stalen brug, kwamen we aan in Chimanimani, een piepklein dorpje met wel twee hele straten en geweldig uitzicht op de Chimanimani bergen die de grens vormen met Mozambique. De backpackers waar we verbleven zag er behoorlijk afgeleefd uit maar er werd druk gerenoveerd. Het bleek dat ze na in 1999 tot het beste hostel van Zimbabwe uitgeroepen zijn, met zo’n 150 gasten per dag en 10 jaar geleden noodgedwongen hun deuren hebben moeten sluiten. Door de politieke situatie waren er geen toeristen meer. Nu het na 10 jaar weer wat beter gaat besloten ze het nog een keer te proberen en zijn ze weer geopend. Van de eigenaar hoorde we dat er even verderop een mooie waterval was waar je ook lekker kon zwemmen. Nou Andries heeft wel een duik genomen, maar het was wel erg koud. Onderweg werd het duidelijk dat blanke hier weer een uitzondering zijn en werden we weer vrolijk in de lokale taal voor blanke uitgemaakt door alle kinderen langs de weg.

De laatste avond was er een Italiaan die toen hij hoorde dat we de volgende dag naar Bvumba zouden gaan mee wou rijden. Ja dat kan wel, we moesten alleen de auto een beetje reorganiseren om ruimte voor hem te maken. Dit hadden we netjes gedaan en toen we klaar waren gingen we hem maar eens zoeken want we wilden weg. Nou dat was the Italian guy who went to Bvumba! Hij was al om 6 uur die ochtend weg gegaan. Ach ja. de auto was wel weer eens netjes opgeruimd.

MutareVlak bij Bvumba ligt Mutare, de derde stad van Zimbabwe en de zusterstad van Haarlem, we hebben nog rondgekeken of we ook hier zo’n mooi bordje konden vinden als thuis, maar helaas. En al was de omgeving prachtig met de bergen er omheen zou ik dit toch niet willen inruilen voor Haarlem.

Bvumba was een populair vakantie oord voor de Engelse koninklijke familie en het heeft ook wel wat van Engeland weg. Engelse tuinen en het bijbehorende weer. Het was heerlijk dat het weer eens niet zo warm was, zeker toen we er achter kwamen dat we bij de kwekerij waar we sliepen een woonkamer met open haard tot onze beschikking hadden. Het is toch wel weer eens lekker om ’s avonds na een dag wandelen op de bank te kunnen kruipen, open haard aan, lekker wijntje en een filmpje kijken.

Zonsondergang in BvumbaJe kon er prachtig wandelen in de omgeving en als we weer eens de weg kwijt waren, (de kaart was niet zo accuraat) kon je gewoon de weg aan iemand vragen die dan helemaal met je mee ging lopen tot je weer op de goede weg zat. Vlak bij had je het Leopard Rock hotel, waar de Engelse koninklijke familie altijd verbleef met bijbehorende golfbaan. De luxe en rijkdom van dit complex viel wel een beetje uit de toon naast de rieten hutjes, maar was wel hilarisch om te zien.

Toen werd het toch tijd om onze geriefelijke verblijfplaats op te geven. Andries moest namelijk aan het werk en hoewel er wonder boven wonder wel Wifi was, was dat toch echt te sloom om echt iets te doen, en 3G konden we wel vergeten, we hadden geeneens mobiel bereik. Dus alles weer in de auto en op naar Harare, de hoofdstad van Zimbabwe. Ondanks dat het niet de meest afschuwelijke Afrikaanse stad is die we ooit gezien hebben, waren we er na twee dagen weer helemaal klaar mee, want helaas zoals in alle grote steden gaat de gastvrijheid ineens een stuk naar benden en was het niet echt een leuke plek. Al was het wel mooi om verhalen uit te wisselen met de toch iets gekke Japanner die al 2 1/2 jaar over de wereld aan het fietsen was, ja dan vallen wij nog mee met onze toch relatief veilige auto.



Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *