Maputo

Geplaatst op 16 december 2013 door Andries in Maputo, Mozambique

En dan rij je de grens van Swaziland naar Mozambique over. Van te voren ben je aan alle kanten gewaarschuwd dat ze nogal corrupt zijn in Mozambique, dus je bent er klaar voor :). De paspoorten waren in orde, ons visum uit Swaziland was goed en zelfs voor de auto kregen we makkelijk een tijdelijke invoervergunning en verzekering. Maar toen kwam het: een beambte kwam naar me toe en zei: je kunt me geld geven, of we moeten je auto doorzoeken. Tsja, dan ga je maar lekker mijn auto doorzoeken, want geld ga ik je niet geven. Dus ik mocht de laadbak openmaken en laten zien wat we allemaal bij ons hadden. Meteen bij de eerste kist die ik pakte wilde hij zien wat erin zat, dus ik ging hem uitgebreid uitleg geven over van alles en nog wat in de kist, hij was immers toch geïnteresseerd? Nou, kijk, dit zijn mijn wasabi-pindanootjes, die zijn erg lekker maar wel erg spicy, dus je kunt er maar beter wat te drinken bij hebben. O, ja, dit is ons camping kooksetje, die is reuze-handig, want die doet het ongeacht hoe hard het waait. O, hier heb ik nog een zak chips, deze smaak is best lekker, ken je die? Dit is ons kruidenkistje, kijk we hebben zelfs al peri-peri kruiden, vind jij dat lekker? En dit zijn Italiaanse kruiden, die zijn lekker op een omelet. Dit is onze olielamp, daar zit speciale citroenolie in tegen de muggen, je kent ze wel, bzz bzz bzz. Na een minuut of tien was de beambte me spuugzat, waarom snapte ik niet, hij wilde toch de auto doorzoeken? Dus toen was de vraag: waar heb jij je bier verstopt? Nou, loop maar mee, hier op de achterbank heb ik al mijn bier. Welgeteld zes blikjes. Tsja, dat beviel hem niets, want dat mag gewoon dus toen was het: “you, go away!”

Wij lekker verder in de auto, en vijf minuten later wilde iemand onze verzekeringspapieren checken en die waren in orde, dus mochten we zo verder. Daarna werden we nog bij een politiepost gestopt, maar ze besloten onze auto niet te doorzoeken. Ik denk dat ze elkaar op de hoogte hielden :).

Een uurtje of twee later reden we Maputo binnen en zagen een bord dat we tol moesten betalen. Wat op zich niet erg was, maar we hadden nog geen lokaal geld gepind. Toch maar erheen gereden en je mocht ook gewoon in Zuid-Afrikaanse rand betalen, dus niets aan de hand. In Maputo zelf werkte het verkeer volgens het principe gebruik elke centimeter weg die er is, gezellig hectisch dus. Wat de officiële voorrangsregels waren was me niet duidelijk en zelfs een taxichauffeur kon het me later niet uitleggen, maar met een grote auto met dito bullbar heb je eigenlijk altijd voorrang, tenzij de andere wagen een vrachtwagen is :-).

Bij onze backpackers in Maputo kon je kamperen, dus daar gingen Inge en ik weer voor. Dit keer was de kampeerplaats wel wat apart, het was op het dak van een bijgebouw, waar ze voor de gezelligheid wel kunstgras op hadden gelegd. Ook groeiden er wat mangobomen boven dat dak uit, wat ervoor zorgde dat er regelmatig mango’s uit de boom vielen. De ene keer ’s nachts bovenop je tent, en soms viel er ineens een vlak naast je. Maar ze waren wel lekker hoor :-).

Een van de leukste attracties in Maputo is het Natural History Museum, waar je allerlei opgezette beesten kan bewonderen en bloederige taferelen uitgebeeld kan zien zoals een paar leeuwen die een beest aan stukken scheuren. De hoofdattractie is een tentoonstelling van olifantenembryo’s, die trouwens bijzonder snel groter worden. In de tuin buiten staan beelden van dinosaurussen, die bijzonder vormgegeven zijn.

Het was ook hoog tijd om eens naar het strand te gaan. Het enige strand van Maputo noemen ze Costa del Sol, hier gaan alle Mozambikanen zelf ook heen. Het leuke is dat er de hele dag vrouwen kip staan de barbecuen en de mannen koude drankjes uit koelboxen verkopen. Daar hadden we nou eens zin in, goed op het strand liggen. Op de terugweg van het strand lieten we de taxichauffeur ons naar de vismarkt brengen. Daar kan je eerst op de markt uitkiezen wat je allemaal wilt eten en vervolgens kies je een restaurant waar ze het voor je klaarmaken. Vanaf het moment dat de taxi stopte stonden er meteen 10 mensen in mijn oor te schreeuwen dat ik bij hun moest komen eten en dat zij me gingen helpen, dus ik stuurde Inge, Rudy en Kim (Nederlandse vrouw die we in het hostel waren tegengekomen) maar vooruit om uit te zoeken wat we wilden hebben, dan hield ik de schreeuwers bezig. Uiteindelijk hadden we een kilo barracuda, twee kilo krab en een kilo garnalen gekocht voor 20 euro en een restaurant uitgekozen en kon het feestmaal beginnen :).

Omdat het de laatste stop voor Rudy was voor hij weer naar de regen vloog, trakteerde hij ons op een etentje en een avondje stappen. Na een heerlijke pizza gingen we naar het lokale kroegengebied voor een borrel, erg leuk om daar even te zijn, overal krotten waaruit ze drank verkochten. De volgende ochtend hebben we afscheid van Rudy genomen en zijn we naar het noorden vertrokken. Het waren vijf gezellige weken met Rudy geweest, waarin we 4000km hebben afgelegd. Rudy bedankt!

Tweet

Over Andries

Google Plus View all posts by Andries →

3 reacties op Maputo

1. Rudy zegt:

   Jullie ook bedankt! Het was heel erg leuk en veel mooie dingen gezien!

   16 december 2013 om 21:00
2. Rick zegt:

   Mooi verhaal vooral ‘erg leuk om daar even te zijn, overal krotten waaruit ze drank verkochten’.
   Ik herkende Rudy trouwens haast niet met baard ;-)

   Veel plezier nog!

   17 december 2013 om 15:56
3. Tamara zegt:

   Heel leuk verhaal! Ik moest erg lachen om jullie uitleg van wat er allemaal in de auto ligt! Hihi. Ik zie het zo voor mij!
   xxx

   18 december 2013 om 11:52